گذری-تاریخی-بر-دف-نوازی-و-اثرات-معنوی-آن-بر-روحیات-قسمت-2-،-بهترین-آموزش-دف-،-آموزشگاه-دف-،-آموزشگاه-دف-انقلاب-،-بهترین-دوره-آموزش-دف-ایرانی

گذری تاریخی بر دف نوازی و اثرات معنوی آن بر روحیات قسمت 2 ، بهترین آموزش دف ، آموزشگاه دف ، آموزشگاه دف انقلاب ، بهترین دوره آموزش دف ایرانی

بر طبق روایاتی که از روزگاران کهن در ادبیات ایران باستان آمده است مراسم جشن نوروز و تحویل سال پارسیان در دوران هخامشیان و بعدها ساسانیان توسط نوای دف همراهی می شده است.
در کتاب آسمانی زبور حضرت داوود (ع) این طور آمده است: خداوند را ستایش نمائید اسم او را به سرنا ستایش نمائید. در زبان «بابل آشوری» معادل تَف آرامی و عبری است که همان دُف عربی،دَپ با ریشه‌ فارسی و دف مصطلح امروزی است.
این ساز کوبه‌ای، از کهن‌ترین آلات موسیقی در تمدن‌های باستانی است که، امروزه در موسیقی آیینی ایران نقش اساسی دارد.
در لغت‌نامه‌ دهخدا دف در آلات ضربی بزمی و دارای بدنه‌ی کوتاه، طبقه‌بندی شده است. از این ساز در قاره آسیا بیش از مناطق دیگرجهان استفاده می کنند و هر کشوری به فراخور حال و هوای موسیقی خود، از آن استفاده می کنند. کشورهای شمال و شمال شرقی آسیا مثل: چین، ژاپن، تایلند، تایوان و کشورهای همسایه شمال شرقی کشور ما، کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق مثل: ازبکستان، ارمنستان، تاجیکستان، قرقیزستان در شرق ایران مثل افغانستان، پاکستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس: بحرین، قطر، عمان و در غرب کشور ما عربستان، عراق، کویت و در شمال غربی کشور ترکیه و حتی در کشورهای اروپایی مانند آلمان، جنوب اسپانیا و آمریکا نواختن دف رایج است و تقریبا در همه این کشورها اصول دف نوازی یکسانی وجود دارد. مگر در مواردی جزئی. مثلا در ازبکستان ساز را در بین دو پای خود می گذارند و با انگشتان دست به نواختن آن می پردازند. یا در عربستان با شیوه دیگری می نوازند که همراه با هلهله و شادی است. ولی آنچه که مسلم است این است که در مناطق دیگر بخصوص اعراب با محدودیت ریتمی همراه است و نوازندگی آنها تنوع آنچنانی ندارد.