۱- آموزش كوك سنتور به طريقه ي سنتي(با تكيه بر گوش): كار و تمرين بر روي اصوات تا گوش هنرجو قادر به تشخيص صداي درست شود. اين روش البته مستلزم صرف وقت زيادي است و كار و انرژي فراوان را هم از طرف معلم و هم از طرف شاگرد نياز دارد.
با توجه به اين كه مي دانيم معمولا ساعات كلاس موسيقي به طور ميانگين نيم ساعت است. چگونه تدريس هم فن سنتور و هم كوك آن در اين زمان ميسر است ؟ يا اينكه معلم با صرف وقتي اضافه تر از آن نيم ساعت طريقه ي كوك كردن را به هنرجو تدريس كند كه در نتيجه تحميل هزينه ي اضافي خواه يا نا خواه بر دوش هنرجو خواهد بود.
البته واضح است كه هيچ هنرجويي در هيچ رشته ي سازي در اوايل كار يعني هنوز تا وقتي كه با صدا ها از طريق درست ضربه زدن به سيم و نواختن آهنگ آشنا نشده معلم قادر به تدريس كوك نخواهد بود به ويژه در مورد ساز سنتور. حتا با اين فرض اگر اين مراحل نيز انجام بگيرد به طور قطع آموزش چگونگي كوك و تشخيص صداي درست حداقل چند سال به طول مي انجامد.
۲- توصيه ي معلم به شنيدن آثار موسيقيِ مربوط كه باعث تقويت گوش هنرجو مي شود. اين امر كه البته بهترين روش به نظر مي رسد نيز مدت زمانِ زيادي طول خواهد كشيد تا گوش هنرجو پرورش يابد و تا آن زمان به علت مشكلاتي كه در بالا ذكر شد مدتها بايد با ساز ناكوك تمرين كند (كه اين خود موجب تأخير در پرورش گوش او ميشود) تا زماني كه مهارت كوك را از طريقِ شنيداري حاصل كند.
۳- استفاده از تيونر براي كوك سنتور: عقيده بر اين است كه مقامها و فواصلِ موسيقيِ ايراني را بر مبناي تشخيص گوش مي توان دقيق شناخت و كوك كرد و دستگاه هاي كوك موجود (تيونر) قادر نيستند كه فواصل دقيق كوكهاي گامهاي ايراني را بدهند.